Miodowo - owsiane muffiny

Muffiny - małe , pękate babeczki  pieczone w uroczych papilotkach - moje kulinarne odkrycie ostatniego , bardzo pracowitego miesiąca . Nazwa muffina pochodzi od francuskiego słowa " moufflet " - miękki chleb . Błyskawiczne w przygotowaniu , elastyczne w doborze składników ( jagody , banany , orzechy , czekolada , miód ,  mak  , suszone śliwki - można dodawać wszystko według upodobań smakowych - eksperymentować , puszczając wodze kulinarnych fantazji ). Serwowane na ciepło lub zimno  , na śniadanie lub z popołudniową herbatą w gronie najbliższych przyjaciół . Idealne dla zapracowanych i zabieganych lub dla tych  zaskoczonych  wizytą niespodziewanych gości  .  25 minut spędzonych w kuchni - i już mogę zajadać się delikatną , miodowo - owsianą muffinką .


Miodowo - owsiane muffiny

250 g mąki
75 g płatków owsianych
1 łyżka proszku do pieczenia
0,5 łyżeczki soli
1 łyżeczka cynamonu
80 g rodzynek
2 jajka 
200 ml mleka
75 ml oleju słonecznikowego
50 g drobnego brązowego cukru 
5 łyżek miodu

1 Rozgrzać piekarnik do temperatury 180 . Formę do pieczenia muffin wyłożyć papilotkami ( lub posmarować cienko tłuszczem  )
2 W dużej misce zmieszać wszystkie suche składniki oprócz cukru ( mąkę , proszek do pieczenia, sól , cynamon , rodzynki , płatki owsiane )
3 W drugiej misce wymieszać cukier , jajka , mleko , miód , olej . Powstałą masę przelać do miski z suchymi składnikami . Wymieszać .
4 Przełożyć masę do przygotowanych foremek . Piec ok 20 minut albo do chwili gdy muffiny wyrosną i nabiorą złotobrązowej barwy . 

Placki z pora

Walia - magiczna kraina -  kraina zamków , klifów , wodospadów . Kraina gór i nizin , wrzosowisk i mgły - miejsce narodzin legendy Merlina i króla Artura - moja ulubiona część wyspy Wielkiej Brytanii . Przyjechałam do Bridgend  późną jesienią , zostałam dwa dni i wiem , że na pewno kiedyś  tam wrócę . Spacer stromym nadbrzeżem i zachód słońca , zielone pagórki pokryte soczystą trawą i setki pasących się na nich  owiec , las o tysiącu kolorów , pachnący , parujący  po deszczu  , rozmowy do późna z Renatą i najlepsze placki ziemniaczane z sosem grzybowym - wszystko to sprawiło , że zakochałam się w Walii od pierwszego wejrzenia ... Dlaczego placki z pora ? Por jak ostatnio przeczytałam , jest jednym z narodowych symboli Walii . Jest także jednym z moich warzywnych faworytów - idealny do zup , zapiekanek , sałatek - najsmaczniejszy w formie chrupiących złocistych placków ...


Placki z pora 

3 duże pory
4 cebulki szalotki
150 ml oliwy z oliwek 
1 łyżeczka mielonej kolendry 
0,5 łyżeczki kurkumy
0,3 łyżeczki mielonego cynamonu
1 łyżeczka cukru 
0,5 łyżeczki soli
białko z jednego jajka ubite
120 g mąki 
1 łyżka proszku do pieczenia 
1 jajko
150 ml mleka
50 g masła roztopionego
20 g posiekanej natki pietruszki
1 papryczka chili posiekana 


Sos do placków

100 ml greckiego jogurtu
100 ml gęstej kwaśnej śmietany
2 ząbki czosnku zmiażdżone
2 łyżki soku z cytryny
3 łyżki oliwy z oliwek
0,5 łyżeczki soli
20 g posiekanej natki pietruszki 


Zmiksować wszystkie składniki do momentu powstania jasnozielonego sosu .

Pokroić pora w grube plastry . Rozgrzać 50 ml oleju na patelni - dodać pokrojone pory i drobno posiekane szalotki , dusić do momentu gdy staną się miękkie . Przełożyć do dużej miski , dodać chili , przyprawy , pieprz , sól i posiekaną pietruszkę . Zamieszać ,zostawić do ostygnięcia.
Zmieszać delikatnie ubite białko z warzywami .
W drugiej misce zmieszać razem mąkę , proszek do pieczenia , jajko , mleko i masło do uzyskania gęstej masy . Delikatnie zmieszać powstałą masę z warzywami .
Rozgrzać pozostały olej na patelni . Smażyć placki partiami 2 - 3 minuty do uzyskania złotego koloru ( aż będą chrupiące ) . Podawać ciepłe polane sosem .

Przepis lekko zmodyfikowany pochodzi z książki " Plenty " autor Yotam Ottolenghi

Salsa verde i sałatka z bakłażana

Zielono mi - taki powinien być oficjalny tytuł tego posta . Na  Zielonej Wyspie od tygodnia świętujemy nadejście długo oczekiwanej wiosny . W powietrzu unosi się zapach kwitnących drzew i skoszonej trawy , ptaki nie dają spać nad ranem, a w sklepie warzywnym  przemiłej pani Mary pojawił się pierwszy tego roku rabarbar.  Salsa verde - zielony sos - moja kulinarna fascynacja ostatniego miesiąca . Jego głównym składnikiem są zioła , którym zawdzięcza swój żywy , zielony kolor .  To niezwykły mariaż smakowych kontrastów : delikatnej , słodkiej pietruszki i słonych kaparów , kwaśnej cytryny i ostrego czosnku . Jeden z tych sosów , które idealnie komponują się z daniami mięsnymi , rybnymi czy też warzywnymi - równocześnie podkreślając ich smak . Bakłażanową sałatkę z salsa verde  oficjalnie dołączam dzisiaj do listy moich ulubionych przepisów.


Sałatka z bakłażana 

garść prażonych orzechów pinii
6 łyżek oliwy z oliwek
czerwona cebula drobno posiekana
4 łodygi selera naciowego pokrojone w kostkę
4 ząbki czosnku drobno posiekane
2 - 3 średniej wielkości bakłażany pokrojone w drobna kostkę
sok z cytryny
2 łyżki posiekanej natki pietruszki

1 Rozgrzać oliwę na dużej patelni . Dodać cebulę , seler i czosnek i smażyć do miękkości . 
2  Dodać bakłażany , posypać niewielką ilością soli i smażyć aż będą miękkie .
3 Doprawić sokiem z połowy cytryny , solą i świeżo zmielonym pieprzem .
4 Przełożyć na talerz , posypać orzeszkami pinii i serwować z salsa verde i świeżym chlebem 


Salsa verde

Garść posiekanej pietruszki 
Garść posiekanej bazylii
2 ząbki czosnku  zmiażdżone
2 łyżki kaparów wypłukanych i odsączonych
5 łyżek oliwy z oliwek
starta skórka z cytryny
sok z połowy cytryny , świeżo zmielony pieprz

Zmielić wszystkie składniki w robocie kuchennym na gładką masę.

 

Marokański tadżin

Tadżin - aromatyczny gulasz warzywny - jedno z najpopularniejszych dań w marokańskiej kuchni . Jego nazwa pochodzi od glinianego naczynia  w którym jest przygotowywany . Sekretem jego niepowtarzalnego smaku są przyprawy i długi czas gotowania . Podawany zazwyczaj z kuskusem lub chrupiącą bagietką (  amatorom palących usta dań polecam wypróbowanie go z harissą - pastą z suszonych chili ) . Mój ulubiony tadżin to ten  w wersji bez baraniny i kminku za to z dużą ilością cynamonu i kurkumy ...


Marokański tadżin


6 łyżek oliwy z oliwek
2 czerwone cebule pokrojone w cienkie plastry
1 łyżka czarnego pieprzu 
0,5 łyżeczki kurkumy
1 łyżeczka cynamonu
1 bakłażan - przekrojony wzdłuż , następnie pokrojony na plastry 
4 młode ziemniaki  pocięte na duże kawałki
1 słodki ziemniak pocięty na duże kawałki
1 czerwona papryka i 1 zielona papryka - pocięte na paski
100 g fasolki szparagowej
3 pomidory bez skórki , posiekane
1 łyżka koncentratu pomidorowego 
garść posiekanej natki pietruszki
garstka rodzynek
garstka suszonych moreli 
100 g czarnych oliwek

1 Rozgrzać oliwę na dużej patelni . Dodać cebulę i smażyć do momentu , gdy zacznie mięknąć . Dodać przyprawy , zamieszać.
2 Dodać bakłażan , ziemniaki , paprykę . Lekko posolić . Gdy bakłażan zacznie mięknąć - dodać pozostałe warzywa , koncentrat pomidorowy i ok 300 ml wody ( woda nie może pokryć całkowicie warzyw ). Dodać pietruszkę , rodzynki , morele i oliwki . Zagotować .
3 Zmniejszyć ogień i gotować do momentu gdy wszystkie warzywa będą bardzo miękkie a sos gęsty .
4 Przybrać  siekaną pietruszką - podawać z chrupiącą bagietką .

 

Ciasto cynamonowe z nutellą

Jest rok 1946 . Dostawy czekolady w Europie zostały znacznie ograniczone - a jej minimalne zapasy topnieją z każdym dniem ... W małym miasteczku Alba we Włoszech - znany cukiernik Pietro Ferrero wpada na genialny pomysł . Postanawia połączyć czekoladę z orzechem laskowym - składnikiem , którego w regionie Piemontu nigdy nie zabraknie . Powstaje " Supercrema gianduja " - przysmak wszystkich włoskich dzieci i ich mam . W roku 1967  nazwa " Supercrema " zostanie zastąpiona inną -  dobrze znaną do dnia dzisiejszego  - oto krótka historia nutelli . Nutella to  krem czekoladowo - orzechowy , który razem z kawą  jest nieodłącznym składnikiem mojego śniadania . Wyśmienicie smakuje z ciepłym tostem  lub wyjadany łyżką prosto ze słoika .. Dzisiaj , dla odmiany nie na chlebie ale jako jeden ze składników pysznego cynamonowego ciasta .

Ciasto cynamonowe z  nutellą 



175 g miękkiego masła
175 g brązowego cukru 
200 g mąki ze środkiem spulchniającym
1 łyżeczka proszku do pieczenia
2 łyżeczki mielonego cynamonu
4 łyżki mleka 
4 łyżki nutelli
50 g orzechów laskowych , grubo posiekanych

1 Rozgrzać piekarnik do temperatury 180 st . Natłuścić tortownicę o średnicy 20 cm i wyłożyć ją pergaminem .
2 Przesiać mąkę,  proszek do pieczenia  i cynamon do miski . Dodać masło , cukier , jajka i mleko . Ubić mikserem na lekką i puszystą masę.
3 Przełożyć ok trzy czwarte masy do przygotowanej foremki . Dodać nutellę . Przykryć pozostałą masą , używając noża zakręcić parę razy ciasto( tworząc spiralę) . Wygładzić . Posypać orzechami .
4 Piec ok godziny do momentu gdy ciasto jest wyrośnięte i ugina się przy dotykaniu ( przykryć folią gdy zacznie się za bardzo  rumienić z wierzchu ).

 

Spaghetti z serkiem mascarpone

 

 

Zazdroszczę moim przyjaciołom z Włoch . Powodów do zazdrości jest niezliczona ilość :
- zazdroszczę , że rukola ( rokietta ) rośnie sobie dziko na włoskich łąkach
- zazdroszczę sera mozzarella i mascarpone
- zazdroszczę , że codziennie mogą objadać się pachnącymi , soczystymi melonami
- zazdroszczę mocnej i aromatycznej kawy espresso , stawiającej na nogi największego śpiocha i tego ,że bez znaczenia jest gdzie ją kupisz - w znanej kawiarni w centrum Rzymu czy na stacji benzynowej - zawsze będzie tej samej jakości
- zazdroszczę im lodów domowej roboty o niezliczonych smakach i że do perfekcji opanowali sztukę  ich szybkiego  jedzenia w upalne dni
- zazdroszczę genueńskim kucharzom , że wymyślili pesto , zielony ziołowy miks z  oliwy , bazylii , czosnku , orzechów pinii i sera , miks który szybko podbił serca smakoszy na całym świecie
Z tej zazdrości przygotowałam wielką miskę spaghetti z rukolą , mascarpone i pesto . I już nie zazdroszczę tylko dziękuję ...

Spaghetti z serkiem mascarpone

200 - 300 g makaronu spaghetti
rukola ok 100 g
serek mascarpone ok 150 g
2 czubate łyżki pesto

1 Makaron ugotować w osolonej wodzie . Odcedzić , zostawiając odrobinę wody z gotowania .
2. Posiekać połowę rukoli i wymieszać z serkiem mascarpone , pesto i świeżo mielonym pieprzem .
3 Wymieszać spaghetti z powstałą mieszanką , rozcieńczając kilkoma łyżkami wody z gotowania .Następnie dodać resztę rukoli zamieszać i podawać .

Zupa ze słodkich ziemniaków

Słodki ziemniak ( batat ) - pochodzący z Ameryki Południowej - przez wielu niedoceniany i ignorowany - jest jednym z najbardziej pożywnych produktów roślinnych na świecie . Przywieziony przez Krzysztofa Kolumba do Hiszpanii szybko zyskał popularność na wielu dworach królewskich w Europie . Od paru lat zadomowiony na dobre także w mojej kuchni . Grillowany , pieczony , gotowany jest doskonałą bazą do przygotowania zupy lub dla bardziej odważnych , lubiących eksperymenty - smacznego deseru . Dzisiejsza zupa zalicza się do moich ulubionych . Gęsta , sycąca , z wyczuwalnym aromatem mielonej kolendry - cieszy oko swoim żywym , pomarańczowym kolorem ...

Zupa ze słodkich ziemniaków 



1 cebula posiekana
2 ząbki czosnku , zmiażdżone
1 łyżeczka mielonej kolendry
1 duży słodki ziemniak , obrany i pokrojony w kostkę 
1 litr bulionu warzywnego 
puszka ciecierzycy , opłukanej 
50 ml mleka
1 łyżka oliwy z oliwek 
kwaśna śmietana 
  


1 Rozgrzać oliwę na dużej patelni . Dodać cebulę i dusić  ok 2 min do momentu gdy będzie miękka . Dodać czosnek i dusić kolejną minutę . Dodać kolendrę , dobrze wymieszać.
2 Dodać ziemniak i smażyć go ok 3 minut . Wlać bulion warzywny i gotować do momentu gdy ziemniak będzie miękki . Dodać ciecierzycę i gotować jeszcze parę minut 
3 Zupę lekko ostudzić a następnie rozdrobnić malakserem na puree . Podgrzać i dodać mleko . Podawać w ciepłych talerzach , z dodatkiem kwaśnej śmietany .